Szkolenia z wykorzystaniem gier strategicznych stają się coraz bardziej popularne, jednak nie zawsze uczestnicy są z nich zadowoleni. Co sprawia, że gra odnosi sukces i realizuje cele szkoleniowe?
Kluczowe elementy gry najbardziej odczuwalne dla uczestnika szkolenia to przede wszystkim fabuła, mechanika i rytm gry. Fabuła to opowieść, która wprowadza graczy do wirtualnego świata, tworząc inną rzeczywistość, rządzącą się innymi prawami. Dobrze napisana fabuła jest interesująca i ciekawa, uczestnicy szybko „wciągają się” w świat gry i chętnie się w nim poruszają, zgodnie z wyznaczonymi przez autora (lub trenera) zasadami. Od plastyczności opisu świata gry zależy również uruchomienie wyobraźni uczestników i wyrwanie ich z codziennych schematów myślenia. Dlatego też wprowadzenie musi być inspirujące – często taki efekt można uzyskać przez zaskoczenie uczestników niecodzienną sytuacją, skojarzeniami lub działającymi na wyobraźnię opisami.
Kolejnym elementem gry odczuwanym mocno przez uczestników jest mechanika gry. To sposób w jaki gra „działa”, sposób w jaki połączone są wszystkie jej elementy. Jeżeli tworzą spójną całość i funkcjonują bez zgrzytów i znaków zapytania, wówczas mechanika się sprawdza. Niejednokrotnie gra kończy się niezadowoleniem uczestników, z powodu błędów w mechanice. Mogą się one pojawić w najmniej spodziewanych miejscach – w punktacji, przejściach między rundami, sytuacjach, których autor gry nie przewidział. Nagle okazuje się, że nie wiadomo co zrobić, czegoś nie da się policzyć, coś się nie zgadza, brakuje zasad, co powoduje wypaczenie wyniku. Gry przygotowywane przez profesjonalistów są wielokrotnie testowane na zróżnicowanych grupach przed oddaniem ich w ręce użytkowników, co eliminuje tego typu sytuacje. Fakt, że gra przebiega bez zakłóceń, a trener potrafi zareagować we wszystkich sytuacjach, które się wydarzają w wirtualnej rzeczywistości, to potwierdzenie, że gra jest dobrze napisana.
Trzecim elementem układanki jest rytm gry. Pod tym pojęciem rozumiany jest przebieg gry, jej podział w wirtualnym (i realnym) czasie oraz składowe części rozgrywki. Rytm jest jak bicie serca w grze – wyznacza początek kolejnych rund, utrzymuje zainteresowanie i podkręca rywalizację, jeżeli jest to konieczne. Gra może być rytmiczna (gdy wszystkie jej etapy przebiegają tak samo), jednak jeżeli nie ma w fabule mechanizmów utrzymujących rywalizację na odpowiednim poziomie, wówczas może stać się nudna (nie jest to regułą, np. w grach nastawionych na współpracę). W każdej grze musi się jednak „coś dziać” przez cały czas. Arytmiczność, osiągana np. przez wprowadzenie dodatkowych, zaskakujących zmiennych, wydarzeń losowych, zmianę zasad w określonych momentach gry podkręca temperaturę rozgrywki i na nowo pobudza jej uczestników do dopasowania działania do nowych warunków i przemyśleń strategii. Dzięki temu gra się nie nudzi, realizując jednocześnie założone cele.
