Kolejny właśnie zakończony długi weekend to okazja do przemyśleń na temat czasu wolnego. Część z nas wykorzystała te kilka dni na wyjazd i naładowanie akumulatorów, część nadrobiła zaległości w pracy. Każdy ma przekonanie, że wykorzystał ten czas właściwie.
Praca kontra rodzina
Work – life balance to wciąż temat jedynie „modny”, ale już nie „ważny”. Jak można przeczytać w artykule opublikowanym na stronach HR News, dyskutuje się o nim w większości przypadków w kontekście unijnych wymagań, dzięki którym można dostać więcej punktów za złożony wniosek. Czy jednak WLB to tylko procedury i przepisy, czy może coś innego?
Ja skłaniam się ku temu, że work – life balance to raczej coś wewnętrznego, co każdy człowiek musi sobie wypracować we własnym zakresie i nie zapewni mu tego żaden program unijny. WLB to świadomość, że życie nie składa się tylko z pracy, świadomość konieczności poświęcania czasu na odpoczynek, pasje, sprawy rodzinne. Takie oderwanie jest potrzebne – i to nie tylko raz do roku w trakcie wyjazdu na urlop – ale również krótkoterminowo: w weekendy i dni wolne od pracy. Wiele osób wzruszy tylko ramionami – kiedy znaleźć czas na ten odpoczynek? Problemem może być nie tylko nadmiar obowiązków, ale również brak umiejętności zarządzania czasem. Pierwszy z nich rozwiązuje rozmowa z szefem, drugi można rozwiązać wykorzystując szkolenia z planowania, wyznaczania priorytetów i… szanowania swojego czasu.
Jak nauczyć się równowagi?
Sprawdzoną metodą szkoleniową jest edutainment – połączenie nauki z rozrywką. Stosowane przez nas gry strategicznie nie tylko pomogą zdiagnozować problemy w planowaniu i zarządzaniu czasem, ale dadzą możliwość sprawdzenia „co by było gdyby” bez żadnych konsekwencji. Każda z gier ma również dodatkowy atut – pokazuje, że coś można zrobić inaczej niż dotychczas, otwiera nowe możliwości i przełamuje schematy. A to pierwszy krok do zmiany. Wypracowanie własnej równowagi między życiem zawodowym i prywatnym zaczyna się zawsze od refleksji, że coś „nie gra”, która pociąga za sobą analizę istniejącego stanu rzeczy i chęci zmiany go. WLB nie mogą zagwarantować żadne programy unijne, jeżeli człowiekowi brak przekonania do zmian i wprowadzenia ich w życie. Gra symulacyjna pokazująca, że „da się inaczej”, może stać się tą iskrą, od której wszystko się zacznie.
